Geschreven door Eva Schouten
Fotografie door Eva Schouten
Datum: 06-01-2023

Als je opgroeit in een klein dorp in de Achterhoek voelt een stad als Amsterdam al gauw aan als een andere wereld. “Ik ging vroeger altijd met een vriendin naar Amsterdam met treinkaartjes van de Kruidvat. Daar ontmoette je echt allerlei soorten mensen, van verschillende achtergronden, met verschillende stijlen.” Gefascineerd door deze plek verhuisde Muriel ten Brummelhuis uit Winterswijk er op haar achttiende heen om Arabisch te studeren. Maar daar bleef het voor haar niet bij. Voor en tijdens haar studie vertrok ze maar liefst twee keer naar een echte wereldstad: Caïro in Egypte. Het was een droom die uitkwam. Haar hele leven was ze al nieuwsgierig naar andere culturen, andere landen en andere talen. “Die reis heeft me volwassen gemaakt.” Op dit moment zet Muriel zich in als community builder bij Samen Hier, waar ze twee groepen in Den Haag begeleidt, en slaat ze de brug tussen de Nederlandse en Arabische taal en cultuur.

“Ik voelde me altijd wel een vreemde eend in de bijt, want ik vond gekke dingen leuk” legt ze uit. “Dat ik Arabisch ging studeren was voor veel mensen uit mijn omgeving al bijzonder.” Maar voor Muriel was het een logische keuze. Ze was geïnteresseerd in andere landen en culturen, en was van nature goed in talen. “Ik wist sowieso dat ik een taal wilde studeren. Arabisch sprak tot de verbeelding juist omdat het vaak negatief in het nieuws was in die tijd. Dat maakte me nieuwsgierig, dan wil ik het juist onderzoeken.”

Ook andere ervaringen uit haar jeugd waren vormend en hebben haar gebracht tot waar ze nu is. “Eigenlijk ben ik al vroeg in aanraking gekomen met het asielsysteem in Nederland, met vluchtelingen en ook met ongelijkheid. Ik had een beste vriendin uit Azerbeidzjan en een vriendin uit Afghanistan. Ik kwam veel bij hen thuis, ook toen ze nog in het asielzoekerscentrum woonden.” Die ervaringen hebben veel indruk op haar gemaakt. “Die vriendin woonde met veel andere families in één huis, heel anders dan mijn gezin. Als je in de woonkamer zat, sprak je mensen uit allerlei verschillende landen en hoorde je andere talen. Dat heeft me wel gevormd.”

“Als je in de woonkamer zat, sprak je mensen uit allerlei verschillende landen en hoorde je andere talen. Dat heeft me wel gevormd.”

Integreren in Den Haag

Deze ervaringen en haar voorliefde voor andere talen en culturen zijn haar altijd bijgebleven. Tijdens haar studie woonde ze onder meer in Egypte en liep stage op de ambassade in Marokko. Toen ze voor een nieuwe baan naar Den Haag verhuisde, besloot ze ook hier haar steentje bij te dragen. “Door het verhuizen van Amsterdam naar Den Haag moest ik eigenlijk zelf ook mijn weg weer vinden in een nieuwe stad. Dit vrijwilligerswerk als community builder is een mooie manier om zowel zelf te integreren als andere mensen te helpen met integreren.”

Deze wisselwerking staat centraal in het werk van Samen Hier welkomgroepen. Samen Hier is gebaseerd op het community sponsorship-model, waarbij een groep Nederlanders samen met een nieuwkomer een groep vormt en op die manier zorgt voor een veilige haven. “Het is echt een uitwisseling, het is van beide kanten.”

“Dit vrijwilligerswerk als community builder is een mooie manier om zowel zelf te integreren als andere mensen te helpen met integreren.”

Als community builder is Muriel betrokken bij twee Samen Hier groepen in Den Haag, één met een Jemenitisch stel en een ander met een man uit Syrië. Met haar kennis van zowel de Nederlandse als Arabische taal en cultuur staat ze de groepen bij om eventuele cultuurverschillen of taalbarrières te overbruggen. “Het zijn vooral de Nederlandse directheid en de Arabische beleefdheid die soms met elkaar botsen. Dan is het fijn dat de community builder er is. Ik probeer goed te luisteren en te kijken met welke intentie dingen gezegd worden. Dat breng ik dan bij elkaar.”

Een nieuw netwerk

Inmiddels zijn de groepen al vier maanden bij elkaar. Muriel zal hen een heel jaar bijstaan als community builder en zelf ook deelnemen aan de activiteiten. Ze heeft het contact gaandeweg zien ontwikkelen. “Het begin was heel spannend voor iedereen. Je hebt de namen wel gehoord, maar je hebt nog niemand ontmoet en je weet niet hoe het zal zijn.” De eerste ontmoeting van de groep ‘Lila Mura di Roma’ was bij het stel uit Jemen thuis. “Dan merk je direct de Arabische gastvrijheid, want er was veel koffie, thee en koekjes,” vertelt Muriel. “De eerste keer was voor mij ook erg de kat uit de boom kijken en aftasten waar de anderen behoefte aan hadden.”

Inmiddels is dat een stuk duidelijker en heeft de groep verschillende dingen ondernomen. Ze zijn samen gaan bowlen, hebben jeu de boules gedaan in het park en vaker samen gegeten. “De groep heeft een hele leuke match. Van tevoren dachten we ook dat het meer praktisch zou zijn zoals een CV nalezen of helpen met schoolwerk. Maar daar hadden zowel de Nederlandse groep als de nieuwkomers niet echt behoefte aan. Ze hebben al een baan en studeren allebei, dus ze hadden meer behoefte aan sociaal contact.”

“Ik hoop dat ze onderdeel van elkaars leven worden en ook na een jaar nog in contact zullen zijn, maar vooral dat ze dingen van elkaar geleerd hebben.”

Een hoogtepunt was het uitje waarbij de groep samen ging bowlen. “Het leukste was dat de nieuwkomers ook nog een ander stel hadden meegenomen. Toen deden we niet alleen iets met de groep, maar waren er ook mensen uit hun eigen netwerk mee.” Deze uitwisseling is precies wat Muriel als community builder tot stand probeert te brengen. “Ik hoop dat ze onderdeel van elkaars leven worden en ook na een jaar nog met elkaar in contact zullen zijn, maar vooral dat ze dingen van elkaar geleerd hebben. Ik hoop dat de nieuwkomers zich ook echt welkom voelen en ik hoop dat de groepsleden nieuwe vrienden hebben gemaakt, dat ze in aanraking zijn gekomen met een doelgroep waarmee ze normaal niet in aanraking zouden komen, en dat weer vertellen in hun omgeving.”

Verbinding maakt gelukkig

Muriel is blij dat ze zich nuttig kan maken in haar nieuwe woonplaats Den Haag, hoewel, of misschien wel doordat, ze hier nog maar een jaar woont. Ook voor haar is de uitwisseling belangrijk. “Het was voor mij ook een manier om hier verbinding te vinden en me thuis te voelen. En ik wilde ook een bijdrage leveren aan Den Haag.” Ze zou het iedereen aanraden om betrokken te raken of zich op een andere manier in te zetten in hun omgeving. “Je draagt bij aan iets moois en kan invloed hebben op het proces. En ik denk dat het waardevol is om dingen vanuit nieuwe perspectieven te bekijken, zodat je uiteindelijk een eerlijker oordeel kunt vellen.”

Zelf heeft ze er in ieder geval veel aan gehad en meer over zichzelf geleerd. Ze hoopt dit te delen met de mensen om haar heen en anderen te inspireren zich ook in te zetten. “Ik denk dat verbinding gewoon heel belangrijk is. We leven in een tijd waarin er steeds minder verbinding is, dingen gaan online en mensen zijn op zichzelf gericht, terwijl we er wel behoefte aan hebben. Ik denk dat mensen gelukkig zijn als ze in verbinding staan met zichzelf en met elkaar.”

“Ik denk dat mensen gelukkig zijn als ze in verbinding staan met zichzelf en met elkaar.”

Wil jij bijdragen aan veilige havens in Nederland? Steun Samen Hier met je donatie aan Justice & Peace!