Game & Connect: waar nieuwkomers en buurtgenoten elkaar vinden

Geschreven door Karla Jácome

Op 28 september opende de historische Grote Kerk in Den Haag haar deuren voor Game & Connect, een Samen Hier evenement waar nieuwkomers en lokale bewoners samenkwamen om te spelen, te leren en nieuwe verbindingen te maken. Het evenement werd georganiseerd door deelnemers van The Hague Changemakers, onderdeel van het Move 4 Human Rights-initiatief, in samenwerking met Samen Hier en Justice & Peace Nederland. 

Die zondag stond Yíjūn* vroeg op; ze wilde absoluut niet te laat komen. Sinds ze vorige week in de bibliotheek de flyer van het evenement had gezien, keek ze ernaar uit. Haar vriendin Ajoba, die ze een paar maanden eerder had leren kennen, stond al op haar te wachten bij de ingang van de Grote Kerk – een plek die, zoals ik later zou ontdekken, tegenwoordig vaak gebruikt wordt voor culturele en gemeenschapsactiviteiten. Samen liepen ze naar binnen, nieuwsgierig naar wat hen te wachten stond, en hopend mensen te ontmoeten die, net als zij, een nieuw leven in Den Haag opbouwen.

Ik kwam iets eerder aan, om de deelnemers van The Hague Changemakers – Omar, Daniella, Eva en Mari-Luz – te ontmoeten. Zij hadden het evenement georganiseerd en maanden besteed aan de voorbereiding van elk detail, als onderdeel van het Move 4 Human Rights-initiatief. Ze waren druk in de weer, renden van de ene taak naar de andere. Ik stelde me voor en vroeg of ik ergens bij kon helpen. Al snel was ik ballonnen aan het opblazen, een ladder aan het zoeken en koffie aan het zetten bij het koffieapparaat. Het voelde goed om deel uit te maken van de voorbereiding en de sfeer in de ruimte mee te maken.

Waar nieuwe ontmoetingen beginnen

Langzaam wandelden de bezoekers binnen: vrienden, stellen, studenten, nieuwkomers, en ook een paar mensen die in hun eentje waren gekomen. “Je moet best moedig zijn om hier alleen naartoe te komen,” zei Imane, die onlangs naar Den Haag was verhuisd en graag anderen wilde ontmoeten die ook Nederlands aan het leren waren.

De ruimte voelde warm en uitnodigend aan, versierd met kleine kleurrijke vlaggetjes. Op de tafels stonden hapjes, snoepjes en stapels gezelschapsspellen – van UNO tot bingo, dat later als ijsbreker zou dienen. Rondom hingen kleurrijke flyers en banners die Justice & Peace en het initiatief Samen Hier introduceerden. Niet ver daarvandaan stond een kleine Bibliotheek-stand, met informatie over het Taalhuis in Den Haag, een programma dat nieuwkomers helpt om de Nederlandse taal te leren én nieuwe mensen te ontmoeten.

De middag ontvouwde zich in een vrolijk ritme van gelach, spel en gesprek. Aan één tafel speelde een groep charades, verderop klonk er een luid “UNO!” gevolgd door een collectief zuchtend “ahhh” van de verliezers. Tussen alle drukte door viel me op hoe anderen juist rustig met elkaar praatten, telefoonnummers en Instagramaccounts uitwisselden, terwijl ze op kaasstengels knabbelden.

Game & Connect Samen Hier – The Hague Changemakers (2025)

Een middag die aanvoelt als thuis

Nieuwsgierig mengde ik me in hun gesprekken. Ik vroeg wat hen hier had gebracht – waarom ze hun zondag wilden doorbrengen met onbekenden. Sommigen bleven wat op de vlakte: ze wilden gewoon andere mensen leren kennen die, net als zij, hun plek in de stad nog aan het vinden waren. Anderen, zoals Maara en Hassan, vertelden openhartig hoe hun verhuizing naar Nederland, ondertussen al tien jaar geleden, hun leven had gevormd, en hoe samenkomsten zoals deze het verschil kunnen maken tussen je welkom voelen of juist onzichtbaar. Hun verhalen klonken als kleine bekentenissen van wat het betekent om opnieuw te beginnen. Het raakte me hoe iets ogenschijnlijk eenvoudigs als een spelletjesmiddag iets groters kan bevatten: de voorzichtige ontkieming van een gevoel dat ‘thuis’ heet.

Later, toen de bingoprijzen waren uitgedeeld en mensen langzaam naar huis gingen, vond ik Yíjūn terug om afscheid te nemen. We hadden het even over de dag, over wat ze het leukst vond, en wat ze meeneemt van de ervaring. Ze vertelde me dat de organisatie haar het gevoel gaf gezien te worden – dat haar behoefte aan contact en verbinding werd begrepen en gewaardeerd. “Hier kon ik mijn gedachten delen en luisteren naar anderen,” zei ze, “zelfs als hun verhalen anders waren dan de mijne.”

Uiteindelijk is gemeenschap datgene wat ons beschermt, voor elkaar laat zorgen, en ons richting geeft wanneer we even niet weten waarheen.

Voor ik wegging, vroeg ik haar: “Wat betekent het woord gemeenschap voor jou?” Ze dacht even na en zei toen: “Gemeenschap… dat is voor mij de plek waar ik woon, de mensen die ik zie, de winkels om me heen. Voor mij is gemeenschap Den Haag.”Haar woorden bleven bij me. Te zien hoe ontspannen ze was, na nog maar drie maanden in de stad, maakte me duidelijk hoe belangrijk initiatieven als Samen Hier zijn – en blijven. Uiteindelijk is gemeenschap datgene wat ons beschermt, voor elkaar laat zorgen, en ons richting geeft wanneer we even niet weten waarheen.

Die september middag werd me iets eenvoudigs, maar essentieels duidelijk: gemeenschap is niet zomaar een woord. Het is een stille daad van verbondenheid – een levend bewijs dat warmte en menselijkheid nog steeds om ons heen bestaan.

*Om privacyredenen zijn alle namen in dit verhaal gewijzigd.

Het evenement werd georganiseerd door deelnemers van The Hague Changemakers – Omar, Daniella, Eva en Mari-Luz – als onderdeel van het Move 4 Human Rights-initiatief.